De eervolle dood van Al Mutanabbi

Al-Mutanabbi (915 - 965 CE) was geboren in Al Kufa, Irak. Hij begon al op negenjarige leeftijd met het schrijven van poëzie en door zijn talent kreeg hij het privilege om in Damascus te studeren. In 924 sloot hij zich aan bij een opstand in zijn stad Kufa tegen het Abbaside Rijk en in 932 leidde hij een vergelijkbare opstand in Damascus. Hij werd hierdoor twee jaar gevangen gehouden, en toen hij vrij kwam stortte hij zich enkel nog op het schrijven van dichtkunst. Aan het eind van zijn leven was Al-Mutanabbi in dienst als hofdichter. Tot hij in een van zijn gedichten een zekere man Daba al Assadi beledigde, die hem hiervoor wilde wreken. Al-Mutanabbi bevond zich iets buiten Bagdad toen Al Assadi hem trof. Al-Mutanabbi en zijn vrienden stapten direct op om hem te ontvluchten, uit angst voor zijn geweld. Op dat moment citeerde een van zijn vrienden een gedicht van Al-Mutanabbi:

I am the one whose literature can be seen (even) by the blind
And whose words are heard (even) by the deaf.
The desert knows me well,
The night and the mounted men.
The battle and the sword,
The paper and the pen.

Dit prikkelde Al-Mutanabbi’s trots. Onmiddellijk keerde hij zich om en besloot hij de aanvaller in zijn ogen aan te kijken waarmee hij een gewelddadige dood onderging omwille van zijn persoonlijke eer.

Extra gedicht:

Now this court will learn that I am the greatest in wit and courage. I am he whose writing the blind see and whose words grant hearing to the deaf. Content with complete verses, I sleep, while others strain for simple rhymes. I laughed at the frauds and their ignorance until, with discerning hand and mouth, I destroy them. If you see the lion bare his teeth, do not assume he is smiling! … I am known to night and horses and the desert, to sword and lance, to parchment and pen. I have roamed the barren deserts with the wild beast until the mountains demanded my admiration.

- Al Mutanabbi