De tranen van de Iraakse boer
Irak is het land waar voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid landbouw werd bedreven. Landwerkers stonden altijd aan de basis van wat Irak was en vandaag is.
In dit schilderij zien we een van de eerste en weinige moderne schilderijen van een Iraakse boer geschilderd door de beroemde Shakir Hassan al-Said.
In 1920 woonde 70% van de Irakezen op het platteland, rond 1960 was dit 57% en vanaf 1980 tot heden stabiliseerde het percentage tot 30%. Het pleidooi en de armzaligheid van de Iraakse boer is heel lang een politiek en sociaal probleem geweest in Irak. Tot aan de revolutie van Abdul Karim Qasim in 1958 die massale landhervormingen toepaste was de ongelijkheid op het platteland enorm. Ten eerste namen de door de Iraakse koning en Brits gesteunde landbezitters de meeste winst op van al het werk van de boeren. Ten tweede kregen de boeren erg weinig betaald voor hun werk en verkeerden ze in zeer slechte woon- en leefomstandigheden. Tot slot hadden de grote landbezitters wapens en milities tot hun beschikking, met als doel om opstandige boeren te monitoren en gewelddadig neer te slaan. De armoedige Iraakse boer kon voor een lange tijd nergens anders terecht dan bij zijn eigen pijn en tranen. Schilder Shakir Hassan Al-Said die in Samawa dicht bij het platteland opgroeide was maar al te bekend met dit beeld van de Iraakse boer en zei het volgende daar over:
"On my way from school, I used to see scores of faces, brown faces, painful and toiling faces. How close they were to my heart! They pressed me and I passed them again and again. They suffered and I felt their suffering. The peasants with their loose belts were pricked by thorns. They were so close to my heart!"
